این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.

این روزها یک ناهنجاری اجتماعی به عنوان پدیده ای غریب که به تدریج غربت آن در جامعه کمرنگ و کمرنگ تر می شود، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و چاره اندیشی است.

یک
داخل تاکسی نشسته ام. ترافیک مثل همیشه زیاد است و آزاردهنده؛ تا جایی که دیگر هیچ کدام از ماشین های حرکت نمی کنند. ناگهان یکی از ماشین های مدل بالای کناری توجهم را جلب می کند. صحنه ای را که می بینم به قدری به چشمم ناآشنا می آید که ابتدا آن را باور نمی کنم. بعد از حرکت چند متری ماشین ها و توقف مجددشان، دوباره زیرچشمی همان ماشین را نگاه می کنم. دو زن جوان داخل آن نشسته اند و دست هر کدام از آنها یک سیگار روشن وجود دارد. تماشای سیگار کشیدن دو زن، برایم مشمئزکننده است. مسئله عجیب اما، عادی بودن این موضوع برای خود آنها و حتی برای بقیه مسافران تاکسی است.