خداوند مهربان از خود فرد گاهتر به شب زنده داری های او و مشقّتی است که در این راه تحمّل می کند، بنابراین گاهی بر فرد نمازگزار کسالت و خواب را یک شب و یا دو شب مسلط میکند و این امر از جهت نظر کردن خدا به او و ترحّم و مهربانی خداوند است به او . و هر آینه اگر نمازگزار از این امر گاه شود امکان دارد او را عُجب فرا بگیرد و خود را دیگر مقصر ندانسته و خود را فوق همه عابدان پندارد و در این حال عُجب است که از خداوند دور گشته و فکر می کند که به خدا نزدیک است .